Gefascineerd door een oud, bijna mystiek landschap zoals Umbrië en door een wijn van uitzonderlijke kracht en duurzaamheid zoals de Sagrantino, verwierf de familie Lunelli in 2001 de Tenuta Castelbuono en haar met wijngaarden beplante 30 hectare in de gemeenten Bevagna en Montefalco. De inzet richtte zich aanvankelijk op de wijngaarden, die tegenwoordig biologisch worden beheerd, met herbeplantingen en verdere ontwikkeling van het bestaande, door een uitgebreid project voor kloneselectie. In 2003 zag de Montefalco Sagrantino het levenslicht, gevolgd door de Montefalco Rosso een jaar later.

Er was echter nog steeds behoefte aan een nieuwe wijnkeldercomplex en vanwege hun lange en hechte vriendschap met Arnaldo Pomodoro, een van de belangrijkste hedendaagse kunstenaars, vroeg de familie hem om het ontwerp. De meester stemde enthousiast toe en al na de eerste locatiebezoek had hij het project voor ogen.

De “Carapace” – zoals Pomodoro de wijnkelder wilde noemen – vereiste ruim zes jaar werk en werd in juni 2012 ingewijd en opengesteld voor het publiek voor bezoeken en proeverijen. Het is een uniek werk dat de grenzen tussen architectuur en beeldhouwkunst uitdaagt. Het is ’s werelds eerste beeldhouwwerk waarin geleefd en gewerkt wordt, een uniek werk waarin kunst en natuur, beeldhouwkunst en wijn met elkaar in dialoog staan, wat de uniciteit van zowel het vat als de inhoud benadrukt. Op het eerste gezicht toont het zich als een grote met koper beklede koepel, door scheuren dooraderd die doen denken aan de groeven van het omliggende land. Een rode pijlvormige sculptuur die zich in de grond boort, benadrukt het kunstwerk in het landschap extra. De “Carapace” betreden betekent zich overgeven aan een sculptuur van Pomodoro, zoals zijn artistieke alfabet binnenin onmiddellijk aankondigt. Een wijnkelder van een kunstenaar voor wijnen van kunstenaars.