2022 is niet zo extreem pittig als het topjaar 2019 en niet zo speels verfijnd als 2020. Wijnbouwers met lange ervaring spreken eerder van een duidelijk perfectere reïncarnatie van de jaargangen 1982, 1961 en 1949.

Dit was de droogste zomer in Frankrijk sinds het begin van de metingen en was in totaal het warmste jaar sinds 1947. Niet zo extreem en plotseling heet als 2003, eerder harmonieus gelijkmatig warm en inderdaad zeer droog. 

Nadat er in november en december 2021 veel regen viel, bleef het in de daaropvolgende maanden droog en warm. De wijnstokken konden zich dus bij gelijkmatige bloei langzaam aan de droogte aanpassen. De terroirs met de beste wateropslagcapaciteit en de zeer diep wortelende oude wijnstokken konden het waterreservoir van de winter en lente na een vroege en zonnige bloei relatief probleemloos door de droge zomer gebruiken.

Regen viel pas weer in juni en daarna in de tweede helft van augustus met 30 tot 50 mm. Daarna bleef het zonnig en droog met een lange »Indian Summer« tot ver in oktober en zelfs november. Iedereen kon wachten op het perfecte oogstmoment, zeker omdat er dankzij zomerse stiltes geen suiker-alcoholdruk was.

Wie met oude wijnstokken en perfecte terroirs dan nog, door de jaarlijks toenemende aprilvorst en door de te frequente hagel in het vroege voorjaar, die gespaard werden, kon men zich juist als biologisch werkende wijnbouwer verheugen over het volledig uitblijven van rot en schimmelziekten. Niemand hoefde ook maar iets te spuiten.

Voor biologische wijnbouwers met oude wijnstokken en subliem terroir was 2022 dus een nog nooit eerder meegemaakt, perfect jaar. Zeker omdat men zich in de afgelopen 10 extreme jaren had gewend aan de beter aangepaste blad- en bodembewerking.

Saint Emilions en Castillons kalkstenen rotsen, Pomerols en Fronsacs leemgronden en de dikke kiezelbanken van de Medoc hadden bij zeer oude wijngaarden, op de Malus van iets lagere opbrengsten na, nauwelijks zorgen.